هیئت داوران جایزه ارغوان آغاز به‌کار کرد
هیئت داوران دومین دوره جایزه ارغوان متشکل از احمد پوری، حسین سناپور و لیلی گلستان آغاز به‌کار کرد. دومین دوره جایزه ادبی ارغوان که به همت انتشارات هفت‌رنگ و به دبیری اوژن حقیقی برگزار می‌شود، روز ۲۳ خرداد در خانه هنرمندان منتخبان خود را خواهد شناخت.
حسین سناپور، یکی از داوران این جایزه درباره‌ی موضوع‌مند بودن این جایزه در هر دوره نظر خود را چنین بیان کرد: داشتن موضوع برای یک مسابقه‌ی داستان‌نویسی حسن‌هایی دارد و قبح‌هایی. حسن‌هاش این‌ها است: ۱ـ توانایی‌های نویسنده‌گان شرکت‌کننده برای نوشتن هر داستانی را می‌سنجد و نشان می‌دهد آیا می‌توانند با هر موضوعی داستان بنویسند یا نه. دست‌کم برای خودشان محک خوبی است از این نظر. برای خواننده‌گان و داوران هم امکان مقایسه را آسان‌تر می‌کند. اگر داستانها کاملاً متنوع باشند، هر کدام ممکن است از جهتی خوب باشند و هر داوری بنا به سلیقه‌اش از یک موضوع خوشش بیاید و بنابراین هر کدام بسته به موضوع رای بدهند. ۲ـ حسن دیگرش هم این است که می‌تواند یک موضوع را برجسته کند و باعث شود حول‌وحوش آن موضوع مفاهیمی شکل بگیرد و احیاناً خرده‌فرهنگی. مثلاً اگر موضوع تهران باشد، حتماً در آن داستانها زوایایی نادیده از تهران دیدنی خواهد شد. موضوع شب البته کم‌تر این خصوصیت را دارد به دلیل بسیط بودن. شب آن‌قدر کلی است که اغلب داستانها می‌توانند در آن اتفاق بیفتند. از این نظر دست نویسنده‌ها نسبتاً باز است. چه بسا بتوانند داستانی را که در روز می‌گذرد، با کمی دخل و تصرف، به شب ببرند. شاید اگر موضوع مثلاً تهران در شب بود، یا عاشقانه‌یی در شب و یا هر موضوعی که خاص‌تر و جمع‌وجورتر بود، می‌توانست آن دو نیاز ابتدایی را بهتر فراهم کند. اما قبح‌هاش: ۱ـ اولی‌اش همین است که سفارشی است و داستان‌هایی را که خود نویسنده‌ها قبلاً نوشته‌اند، احتمالاً کنار می‌گذارد و مجبورند داستانی سفارشی بنویسند و این حتماً عده‌ای را از شرکت در مسابقه باز می‌دارد. ۲ـ حشن‌واره‌هایی که موضوعی را انتخب می‌کنند، حتماً جهت‌گیری خاصی برای تبلیغ یک موضوع دارند و از این جهت اشکالی هم ندارد. اما مسابقه‌یی که جهت‌گیری خاصی برای یک موضوع ندارد، یا باید آن را پیدا کند برای همه‌ی ادوارش و در همان جهت همیشه حرکت کند، یا اصلاً از انتخاب موضوع صرف‌نظر کند و صرفاً فرصتی باشد برای نویسنده‌ها تا داستان‌هایی را که نوشته‌اند و برای دل خودشان هم نوشته‌اند، عرضه کنند و امکان رقابت برای نوشته‌های خودشان داشته باشند.
احمد پوری هم داور دیگر این جایزه درباره آثار این دوره گفت: اگر بخواهم داستان‌های امسال را با دوره پیش مقایسه کنم، دو نوع مسئله بنظرم مهم می‌آید، نخست آنکه سطح داستانها بالا رفته و بعضی از داستانها به طور حیرت‌انگیزی قوی هستند. اما به لحاظ مضمونی هم پدیده‌ای تأمل‌برانگیز وجود دارد؛ خشونت و خون. خونریزی و تاریکی در داستانها وجود دارد که به لحاظ جامعه‌شناختی قابل بررسی است. نثر داستانها هم به شکل چشم‌گیری بهتر شده است.